جهان به پا خاسته است، خبری در راه است، دیری نخواهد پایید؛
جهان حال و هوای دیگری به خود گرفته است.
رهبر دوراندیش و خردمند انقلاب نوید داده است که جهانیان در حال پیچیدن به سمت و سویی دیگرند.
به بیانی دیگر تاکنون جهانیان را می­پیچاندند به هر سمتی که می خواستند؛
اما اکنون انسان ها می خواهند با ارادة خود حرکت کنند.

انسان آن گاه که زندگی را با اراده خود آغاز کند، به شایستگی رسیده است
و هرگاه انسان به شایستگی برسد خداوند زمام امور را به او خواهد سپرد؛ چرا که:
«وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ» (انبیاء/105)
«و به یقین، در زبور، کتاب آسمانی داود، پس از تورات، آن یادوارة الهی نوشتیم که زمین را از شرک و گناه
پاک خواهیم ساخت و بندگان شایستة من آن را به ارث خواهند برد».

 و نیز:«وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ» (قصص/5)
«آری، فرعون برای انقراض بنی اسرائیل تلاش می کرد، در حالی که ما می خواستیم کسانی را که
در زمین به استضعاف کشیده بودند نعمتی گرانسنگ عطا کنیم؛آنان را پیشوایانی قرار دهیم که
از ایشان پیروی شود و مواهبی را که در اختیار فرعونیان بود از آن ایشان کنیم».

و خدا دربارة عملکرد اراده اش به ما فرموده است که:
« إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَیْئاً أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ» (یس/82) 
«وقتی ایجاد چیزی را بخواهد، کارش جز این نیست که به آن می گوید: باش. پس آن موجود می شود».

... و اینک جهانیان فریاد عدالت خواهی سر داده اند.
و اینک به پا خاسته اند تا زنجیرهای بردگی را بشکنند و آزادگی را پاس دارند.
و اینک به پا خاسته اند تا ولادت شایستگی خود را جشن بگیرند.
و اینک به پا خاسته اند تا بندگی خدا را جایگزین بردگی طاغوت سازند.
و بالاخره اینک به پا خاسته اند تا به ما نشان دهند جهان در آستانه تحولی بزرگ است.
آمده اند تا به ما بگویند:

روزی خمینی در پس پردة سیاهی و ستم از دیدة ملت ایران پنهان بود؛ مردم به پا خاستند شایستگی،
صلاحیت و لیاقت خود را آشکار کردند، «امام آمد» و انقلاب در ایران به پیروزی رسید.

اکنون ایران پیروز، سربلند، اسلامی و انقلابی آماده است تا گام بعدی را و البته این بار با جهانیان بردارد و
زمینه ساز ظهور مصلح جهانی شود. ما حق داریم همانند رهبر فرزانه خویش امیدوار باشیم؛
و در پی پاسخ به این سؤال برآییم و هر روز امیدوارتر از پیش چشم به راه باشیم که:

ایران به پا خاست، امام آمد.
جهان به پا خیزد، که می آید؟
ایران قیام کرد، امام آمد.
جهان قیام کند، که می آید؟